กลอนรัก

ขอบคุณกาลเวลา

กาลเวลา..นำเธอมาให้พบ
ความผูกพันธ์…ไม่รู้จบไม่ห่างหาย
กาลเวลา…นำเธอมาให้ใจ
ให้เป็นห่วงสายใย..ไม่ล้างลา

กาลเวลา..นำมาจึงได้รู้
ว่าความรักที่อยู่…นั้นสูงค่า
ขอร้องเถอะน่ะ..กาลเวลา
เมื่อนำเธอมา..แล้วโปรดอย่านำกลับไป

ยิ่งห่างยิ่งดี ความคิดถึงที่มีก็เพิ่มตาม

แค่ความผูกพันวันละนิด
มันค่อย ๆ เพิ่มค่าจนวันนี้
และมันจะยิ่งเพิ่มค่าทบทวี
ยิ่งห่างยิ่งดี
ความคิดถึงที่มีก็เพิ่มตาม

สิทธ์ของใจใครรักใครก็ไม่ผิด ขอเธอคิดสักนิดฉันผิดไหม

สิทธ์ของใจใครรักใครก็ไม่ผิด
ขอเธอคิดสักนิดฉันผิดไหม
ฉันรักเธอก็ไม่ผิดสิทธ์สิทธ์ของใจ
เธอรักใครก็ไม่ผิดสิทธ์สิทธ์ของเธอ

อย่าถามเลยว่าคิดถึงหรือเปล่า ลองนับดาวบนฟ้าดีกว่าไหม

อย่าถามเลยว่าคิดถึงหรือเปล่า
ลองนับดาวบนฟ้าดีกว่าไหม
เผื่อจะได้คำตอบของหัว ใจ
ที่ซ่อนในดวงดาวหลายร้อยดวง..

จะรอเธออยู่ตรงนี้ จนกว่าคนดีจะกลับมาอีกครั้ง

จะรอเธออยู่ตรงนี้
จนกว่าคนดีจะกลับมาอีกครั้ง
จะรอเธอจนกว่าหัวใจจะหมดพลัง
จนกว่าจะหมดความหวัง หมดลมหายใจ

อย่ามอง การจากลา ว่าทำร้าย

อย่ามอง การจากลา ว่าทำร้าย
ตรงกันข้าม…มันท้าทายความห่วงหา
ว่าเมื่อเรา ห่างไกล ไปสุดตา
ความผูกพัน จะมีค่าหรือเปลี่ยนไป
ในที่สุด จุดจบ ของบางอย่าง
ก็เป็นจุด เริ่มสร้าง บางสิ่งได้
จุดจบของการพบกัน คือการไกล
ก็เริ่มสร้าง ความห่วงใยได้พร้อมกัน

ความรู้สึกในใจ เธอมองเห็นมันหรือไม่

เธอเคยรู้ความจริงบ้างไหม
ว่าดวงดาวทั้งหลาย ในฟากฟ้า
ยังคงมีอยู่มากกมาย ทุกเวลา
ต่างกันตรงที่ว่า เราจะเห็นมันเมื่อฟ้ามืดไป
ความรู้สึกในหัวใจ ก็คล้ายกัน
สิ่งสำคัญ ไม่ใช่แค่การมองเห็นมันหรือไม่
แต่คือการที่สิ่งนั้นยังมีอยู่คงเดิมเสมอไป
ทุกเวลาของหัวใจยังผูกพัน

ไม่ขอเป็นคนที่เธอบอกว่าชอบ แต่ขอเป็นคนที่เธอบอกว่าใช่

ไม่ขอเป็นคนที่เธอบอกว่าชอบ
แต่ขอเป็นคนที่เธอบอกว่าใช่
ไม่ขอเป็นคนที่เธอบอกว่ารักจนหมดใจ
แต่ขอเป็นคนที่เธอห่วงใยตลอดมา
ไม่ขอเป็นคนที่เธอต้องคิดถึง
แต่ขอเป็นคนหนึ่งที่เธอคอยถามหา
ไม่ขอเป็นคนที่อยู่กับเธอตลอดเวลา
แต่ขอเป็นคนที่เธอเห็นคุณค่าทุกเวลาที่หายใจ